Η απαράδεκτη απάντηση του επίτροπου Μεταφορών της ΕΕ, Απ. Τζιτζικώστα, στην Ερώτηση της Ευρωκοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ, συνεχίζει και κλιμακώνει την προσπάθεια συγκάλυψης των πραγματικών αιτιών για το έγκλημα στα Τέμπη, όπου πρωταγωνιστούν κυβέρνηση και ΕΕ, με τη στήριξη και των άλλων κομμάτων.
Η προσπάθεια αυτή ξεκίνησε από την επομένη κιόλας του πολύνεκρου σιδηροδρομικού δυστυχήματος, όταν η Κομισιόν ενεργοποίησε τη λεγόμενη «διαδικασία επί παραβάσει» σε βάρος της Ελλάδας. Γρήγορα αποδείχθηκε ότι δεν έχει καμία σχέση με ζητήματα ασφάλειας, παρά την προσπάθεια ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και άλλων να την παρουσιάσουν ως τέτοια και να βγάλουν την ΕΕ από το «κάδρο» των εγκληματικών ευθυνών.
Τελικά, αυτό για το οποίο κόπτονταν στην Κομισιόν – και ενώ ακόμα δεν είχε στεγνώσει το αίμα των 57 νεκρών – ήταν να «τρέξει» η Οδηγία 34 του 2012 για τη συγκρότηση του Ενιαίου Ευρωπαϊκού Χώρου Σιδηροδρόμων και την υπογραφή των συμβάσεων, ώστε να εμφανίζεται και επισήμως ο ΟΣΕ ως διαχειριστής των σιδηροδρομικών υποδομών.
Και δεν είναι μόνο αυτό, στη μοναδική πρόταση Κανονισμού της Κομισιόν για τους σιδηροδρόμους που ψήφισε το Ευρωκοινοβούλιο μετά τα Τέμπη (με τις ψήφους ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και Βελόπουλου), όχι μόνο δεν υπάρχει αναφορά στο πολύνεκρο έγκλημα – ούτε για τα προσχήματα – αλλά απουσιάζει ακόμα και η απλή αναφορά στην «ασφάλεια»!
Στα σιδηροδρομικά δίκτυα όλων των ευρωπαϊκών κρατών παραμονεύουν οι ίδιες αιτίες που οδήγησαν στα Τέμπη και δεν είναι άλλες από την πολιτική «απελευθέρωσης» και ιδιωτικοποίησης των σιδηροδρόμων, με τις Οδηγίες και τις Κατευθύνσεις της ΕΕ. Αυτή η πολιτική βρίσκεται πίσω από την αντιμετώπιση της ασφάλειας με όρους κόστους – οφέλους, την υποχρηματοδότηση και υποσυντήρηση των σιδηροδρόμων, την κατάτμηση του έργου τους και την παράδοση κρίσιμων για την λειτουργία τους υπηρεσιών και υποδομών σε εργολάβους, που στήνουν πάρτι κερδοφορίας.
Αυτήν την πολιτική και τις συνέπειές της προσπαθεί να συγκαλύψει η ΕΕ, προσφέροντας άλλοθι και στις κυβερνήσεις που την …πάνε τρένο στα κράτη – μέλη της. Γι’ αυτό ο Τζιτζικώστας, στο κρίσιμο ερώτημα πώς τοποθετείται η Κομισιόν στο ζήτημα των ελλείψεων σε προσωπικό και μέτρα ασφάλειας, πετάει την μπάλα στην εξέδρα…
Αντί να απολογείται για την πολιτική της ΕΕ προσβάλλει απροκάλυπτα τους νεκρούς και τους συγγενείς τους, διαφημίζοντας τα «έργα» της κυβέρνησης και τη στήριξη που της προσφέρει η ΕΕ στην παραπέρα «απελευθέρωση» του σιδηρόδρομου! Όσο για την ποινικοποίηση των διεκδικήσεων των εργαζομένων, που ζουν από πρώτο χέρι το «προσεχώς» ενός νέου μεγάλου ατυχήματος, δηλώνει αναρμόδιος (!), ενώ πολλά από τα αιτήματά τους αφορούν τον πυρήνα της στρατηγικής της ΕΕ.
Η συγκάλυψη από την ΕΕ είχε και συνέχεια στις Επιτροπές του Ευρωκοινοβουλίου, όπου παραπέμφθηκε το θέμα των Τεμπών με καθοριστική συμβολή του ΚΚΕ. Στη Επιτροπή Μεταφορών, όμως, ο εκτελεστικός διευθυντής του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Σιδηροδρόμων απέφυγε ακόμα και να απαντήσει στα αποκαλυπτικά ερωτήματα που έθεσε ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ.
Όλα αυτά επιβεβαιώνουν και με το παραπάνω ότι η ΕΕ και η στρατηγική της στις σιδηροδρομικές μεταφορές είναι μέρος του προβλήματος και όχι της λύσης του. Το αποδεικνύουν και τα σιδηροδρομικά ατυχήματα που γίνονται και σε άλλες χώρες της ΕΕ, όπου το υποσυντήρητο δίκτυο, σε συνδυασμό με τις μεγάλες ελλείψεις στην ασφάλεια, την υποστελέχωση και την ιδιωτικοποίηση βάζουν σε κίνδυνο εργαζόμενους και επιβάτες, ενώ αξιοποιούνται και ως άλλοθι για να γίνονται μπαλάκι οι ευθύνες όταν συμβεί το κακό.
Υπόλογη γι’ αυτά δεν είναι μόνο η κυβέρνηση, που πρωταγωνιστεί με την ΕΕ στο «κράτα με να σε κρατώ» για να συγκαλύπτονται οι ευθύνες τους, αλλά και τα υπόλοιπα κόμματα, που παρουσιάζουν τους κινδύνους στο δίκτυο ως συνέπεια …αποκλίσεων από την πολιτική της ΕΕ και όχι ως αποτέλεσμα της εφαρμογής της από όλες διαχρονικά τις κυβέρνησης.
Ο λαός όμως δεν θα κάτσει με σταυρωμένα χέρια να περιμένει τα επόμενα Τέμπη. Δεν το έκανε μέχρι τώρα, δεν θα το κάνει και μπροστά στη συμπλήρωση δύο χρόνων από τη μοιραία εκείνη νύχτα που ο χρόνος σταμάτησε ξαφνικά. Οι μεγαλειώδεις αγώνες του λαού και της νεολαίας για να αποδοθεί δικαιοσύνη και να μην ξεχαστεί το έγκλημα θα οδηγούν το μαχαίρι στο κόκαλο, όσο περισσότερο δένονται με την πάλη ενάντια στην πολιτική του κέρδους, που ευθύνεται για όλα τα Τέμπη που καραδοκούν σε αέρα, στεριά και θάλασσα, σε υποδομές και χώρους δουλειάς.
