Σε ανακοίνωση της Πανελλαδικής Επιτροπής Μπλόκων για τις εξελίξεις στον ΟΠΕΚΕΠΕ και τις προτάσεις της ΠΕΜ, αναφέρονται τα εξής:
“Οι ραγδαίες εξελίξεις στον ΟΠΕΚΕΠΕ με την διάχυση του οργανισμού στην ΑΑΔΕ δεν είναι κεραυνός εν αιθρία αλλά η κατάληξη όλων όσων το αγροτικό κίνημα έχει κατά διαστήματα καταγγείλει.
Το πραγματικό σκάνδαλο αφορά στον μηχανισμό των αγροτικών επιδοτήσεων και πως αυτές δίνονται από την ΚΑΠ της Ε.Ε και τις αποφάσεις των ελληνικών κυβερνήσεων.
Τα αιτήματα της ΠΕΜ, του αγροτικού συνδικαλιστικού κινήματος για χορήγηση των επιδοτήσεων με βάση την πραγματική γεωργική παραγωγή και το πραγματικό αριθμό ζώων στην κτηνοτροφία, που θα σταματούσαν τους επιτήδειους, ουδέποτε υλοποιήθηκαν. Σήμερα υπάρχουν οι τεχνολογικές δυνατότητες αυτό να γίνει πραγματοποιήσιμο με απλοποιημένες διαδικασίες, χωρίς ταλαιπωρία και οικονομική επιβάρυνση του αγρότη.
Όλοι γνωρίζουμε ότι η «τεχνική λύση», δηλαδή η εικονική κατανομή βοσκοτόπων ακόμα και εκατοντάδες χιλιόμετρα μακρυά από τον στάβλο του κτηνοτρόφου, που υλοποιούνταν από τον ΟΠΕΚΕΠ, είχε τις υπογραφές όλων των Υπουργών Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων από το 2015 και μετά και την έγκριση της Κομισιόν. Η αιφνιδιαστική ταφόπλακα στον ΟΠΕΚΕΠΕ και η μεταφορά του στην ΑΑΔΕ είναι στην ουσία παραδοχή αποτυχίας της δήθεν εξυγίανσης και διαφάνειας του οργανισμού, που επί μήνες διαφήμιζε η κυβέρνηση της ΝΔ, και στόχο έχει τη συγκάλυψη των κυβερνητικών ευθυνών για όσα σκανδαλώδη συμβαίνουν. Γιατί υπάρχουν πολιτικές αλλά και ποινικές ευθύνες.
Η κυβέρνηση της ΝΔ έχει ακέραια την ευθύνη γιατί εξακολουθεί μέχρι και σήμερα να εφαρμόζει την “τεχνική λύση”, παρά τις καταγγελίες που υπάρχουν εδώ και τουλάχιστον έξι χρόνια. Αυτή την επινόησε, με τη σύμφωνη γνώμη των Βρυξελλών, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ την περίοδο 2015 – 2017, προκειμένου να εφαρμοστεί στην Ελλάδα η πρόβλεψη της ΚΑΠ για πλήρη αποσύνδεση της επιδότησης από το κτηνοτροφικό κεφάλαιο και χορήγησή της με βάση την έκταση των βοσκοτόπων και την εικονική κατανομή τους.
Σε αυτό ακριβώς το έδαφος της “τεχνικής λύσης” και της “αποσυνδεδεμένης” ενίσχυσης στήθηκε η δυνατότητα είσπραξης επιδοτήσεων από διαφόρους που δήλωναν “κτηνοτρόφοι” χωρίς να διαθέτουν καν ζώα, όλα αυτά βέβαια στη βάση μιας ιδιωτικοποιημένης διαδικασίας που επίσης αποτελεί θερμοκήπιο διαφθοράς και ψηφοθηρίας των κυβερνώντων αλλά και αφαίμαξης των αγροτών.
Γιατί είναι γνωστό, και διαχρονικά το καταγγέλλουν και οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στον ΟΠΕΚΕΠΕ, ότι τα λειτουργικά – πληροφοριακά συστήματα του οργανισμού είναι παραδομένα στους ιδιώτες και ένας πόλεμος συμφερόντων να μαίνεται γύρω από αυτά. Είναι διαχρονική επιλογή των κυβερνήσεων να διαθέτουν τεράστια ποσά σε ιδιώτες, αντί να στελεχώσουν τις κρατικές υπηρεσίες, όπως ο ΟΠΕΚΕΠΕ, του οποίου η Διεύθυνση Πληροφοριακών Συστημάτων είναι αποδεκατισμένη.
Η ΚΑΠ σε κάθε αναθεώρησή της γίνεται χειρότερη για τον βιοπαλαιστή αγρότη ώστε να τον πετάει εκτός και να προωθείται η συγκέντρωση της παραγωγής. Έτσι φτάσαμε τα τελευταία χρόνια, με την εφαρμογή και του Στρατηγικού Σχεδίου της ΚΑΠ 2021-2027, οι αγρότες να διαπιστώνουν τεράστιες περικοπές σε αυτά που λαμβάνουν, να μην ξέρουν πόσα χρήματα θα πάρουν και πότε, όπως έγινε με τα “οικολογικά σχήματα” που αντικατέστησαν τη λεγόμενη “πράσινη ενίσχυση”.
Να επιβαρυνόμαστε με εκατοντάδες και χιλιάδες ευρώ για μελέτες και συμβουλές για να παρακολουθούμε τις απαιτήσεις και δεσμεύσεις των διαφόρων προγραμμάτων. Να εξακολουθούμε, παρά τις τεχνολογικές δυνατότητες και τις διαθέσιμες εφαρμογές, να πληρώνουμε αδρά για την υποβολή αίτησης στις “πύλες της κολάσεως”, όπως από την πρώτη στιγμή χαρακτήρισε το οργανωμένο αγροτικό κίνημα τα ΚΥΔ, καθώς, λόγω πολυπλοκότητας, είναι σχεδόν αδύνατο να την κάνουμε μόνοι τους.
Χρειάζεται να συνειδητοποιηθεί πλήρως ότι οι επιδοτήσεις είναι μέρος της ληστείας που υφίστανται οι γεωργοί και κτηνοτρόφοι από τα εμπορικά, μεταποιητικά και τραπεζικά μονοπώλια, καθώς μέσω αυτών οι εμποροβιομήχανοι εξασφαλίζουν πάμφθηνες πρώτες ύλες που είναι προϋπόθεση για την κερδοφορία τους, συμπιέζοντας τις τιμές στον αγρότη. Επίσης, οι επιδοτήσεις δεν είναι πόροι που “δίνονται” από την ΕΕ. Προέρχονται από τα έσοδα των κρατικών προϋπολογισμών των κρατών της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, δηλαδή κατά 95% από την αφαίμαξη των εργατικών – λαϊκών στρωμάτων.
Καλούμε τις Ομοσπονδίες, τους Συλλόγους, τις Επιτροπές αγώνα να συνεδριάσουν, να κάνουν συσκέψεις και να αποφασίσουν αγωνιστικές πρωτοβουλίες παρά τις δυσκολίες της περιόδου, διεκδικώντας:
· Σύνδεση της επιδότησης με την πραγματική παραγωγή και τον πραγματικό αριθμό ζώων στην κτηνοτροφία. Μόνο όσοι παράγουν είναι πραγματικοί αγροτοκτηνοτρόφοι και όχι όσοι απλά είναι ιδιοκτήτες αγροτικής γης. Σήμερα, ακόμη και ο Πρωθυπουργός της χώρας λαμβάνει επιδοτήσεις καθώς ως ιδιοκτήτης αγροτικής γης χαρακτηρίζεται από την ΚΑΠ ως “ενεργός αγρότης”!
· Να αποδοθούν οι πολιτικές και ποινικές ευθύνες σε όλους τους εμπλεκόμενους. Να επιστραφούν στους αγροτοκτηνοτρόφους όσα χρήματα κατευθύνθηκαν σε αυτούς που χρόνια λυμαίνονται τις αγροτικές
επιδοτήσεις. Θεωρούμε αυτονόητο ότι τα όποια πρόστιμα πρέπει να επιβαρύνουν τους εμπλεκόμενους στις παρανομίες και όχι τους βιοπαλαιστές αγρότες, που παλεύουν να επιβιώσουν δουλεύοντας στις καλλιέργειες και τους στάβλους τους και στην πλάτη τη δική τους στήθηκε η είσπραξη επιδοτήσεων από μη δικαιούχους.
· Η υποβολή των δηλώσεων ΟΣΔΕ, ο έλεγχος και οι πληρωμές, οι απαιτούμενες μελέτες, θα πρέπει να γίνονται δωρεάν από τις κρατικές υπηρεσίες που με την κατάλληλη στελέχωση με όλο το αναγκαίο μόνιμο επιστημονικό και βοηθητικό προσωπικό, την εξασφάλιση των αναγκαίων υποδομών και μέσων, θα διεξάγουν την όλη διαδικασία, θα χορηγούν τις αναγκαίες συμβουλές και επιστημονική καθοδήγηση, χωρίς διάφοροι μεσάζοντες και μεγαλοεργολάβοι να απομυζούν υπερκέρδη.
· Οι ιδιοκτήτες γης να υποχρεωθούν να δίνουν το ΑΤΑΚ στους αγρότες για ενοικίαση γης και όχι το αντίθετο.
· Εννοείται ότι χρειάζεται να ικανοποιηθούν όλα τα δίκαια αιτήματα που προβάλλει το οργανωμένο αγροτικό κίνημα για μείωση του κόστους παραγωγής με αφορολόγητο πετρέλαιο, πλαφόν στο ρεύμα, ΕΛΓΑ που να ασφαλίζει και αποζημιώνει στο 100% την παραγωγή και το κεφάλαιο, για εγγυημένες από το κράτος τιμές στα αγροτικά προϊόντα, ώστε να καλύπτεται το κόστος παραγωγής και να μένει στον αγρότη εισόδημα επιβίωσης”.
