Μήνυμα απέστειλε η Τομεάρχης Δικαιοσύνης, Θεσμών & Διαφάνειας του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και βουλευτής Λάρισας, Ευαγγελία Λιακούλη, με αφορμή τη 51η επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, επισημαίνοντας τα εξής:
«Το Πολυτεχνείο ως ιστορικό γεγονός, αλλά και με ό,τι αντιπροσωπεύει σε πολιτικό και εθνικό επίπεδο, τέθηκε πολλές φορές στο στόχαστρο όλων όσοι θέλουν να ξαναγράψουν την Ιστορία και να ‘’ράψουν’’ τη συλλογική, ιστορική μας μνήμη στα μέτρα τους.
Στη ‘’γκρίζα’’ θεώρησή τους δεν χωρούν οι αυθόρμητες εξεγέρσεις ‘’από τα κάτω’’ και η μέσω κοινωνικών αγώνων επαναφορά της Δημοκρατίας, όπως και η μετέπειτα λειτουργία της- θα έπρεπε να είναι πιο ‘’λειασμένα’’, χωρίς γωνίες, ακίνδυνα και τελικά ‘’εξημερωμένα’’.
Η Δημοκρατία όμως είναι το «τελειότερο πολίτευμα», γιατί αντιπροσωπεύει την πραγματική Ζωή.
Και όπως η πραγματική Ζωή, η Δημοκρατία διαπνέεται πολλές φορές από την άγρια χαρά της.
Η Δημοκρατία είναι πολύπλοκη -ένα μωσαϊκό απόψεων και στάσεων- γιατί εκπροσωπεί τους πάντες.
Για να λειτουργήσει, έχει και ‘’γωνίες’’, έχει και αγώνες, έχει και αντιθέσεις, έχει και αντιφάσεις.
Και σίγουρα η Δημοκρατία δεν είναι θεολογία, γιατί δεν πιστεύει σε αυταπόδεικτους και μαθηματικά ερχόμενους παραδείσους -αφού αν μπορέσει, εντέλλεται να τους φτιάξει η ίδια…
Η Δημοκρατία έχει ‘’σασπένς’’, γιατί έχει και ματαιώσεις, έχει και καθυστερήσεις, έχει και αδικίες, ιδίως όταν χάνει επαφή με τα άλλα ‘’αδέλφια’’ της, τη Δικαιοσύνη, την Ισότητα και την Αδελφοσύνη.
Αλλά ενδογενώς και εκ φύσεως διαθέτει όλα εκείνα τα μέσα, προκειμένου να υπάρξει βελτίωση των κακώς κειμένων, είτε σε ατομικό είτε σε συλλογικό επίπεδο, έστω και προοπτικά.
Άλλωστε, η Δημοκρατία ‘’είναι θέμα μόνιμου αγώνα’’ όπως έλεγε κι ο Ανδρέας Παπανδρέου.
Η Δημοκρατία εν τέλει είναι Ελευθερία, είναι Αυτοπραγμάτωση, είναι απελευθέρωση της Δημιουργίας, και γι’ αυτό είναι βαθιά Ανθρώπινη.
Αυτά τα πολύτιμα δώρα έβγαλαν από τον ‘’γύψο’’ των παρανοϊκών, ιδεοληπτικών συνταγματαρχών και τα παρέδωσαν σε εμάς, εκείνα τα παιδιά, οι εργάτες και οι πολίτες που αγωνίστηκαν και σκοτώθηκαν, στο πιο κεντρικό σημείο της Αθήνας, στο Πολυτεχνείο, πριν από 51 χρόνια.
Απλοί και Ασυμβίβαστοι Άνθρωποι, που συνομίλησαν ευθέως με την Ιστορία, ξαναγράφοντάς την με το αίμα τους και την αγωνία τους.
Και 51 χρόνια τώρα, τα δώρα τους, όπως και την Ιστορία που έγραψαν, τα νιώθουμε όλες και όλοι, στα καλύτερα και πιο δημιουργικά χρόνια της Ελλάδας που έχουμε την τύχη να ζούμε, παρά τις κρίσεις που περιστασιακά μπορεί να βιώνουμε.
Για όλα αυτά, δεν θα ξεχάσουμε ΠΟΤΕ, ΤΙΠΟΤΕ και ΚΑΝΕΝΑΝ!».
