Στις συγκινητικές και πάνδημες εκδηλώσεις μνήμης για τα 82 χρόνια από το Ολοκαύτωμα του Δομένικου με τίτλο «Καυκάκεια 2025», τις οποίες και φέτος συνδιοργανώνουν ο Δήμος Ελασσόνας και η Μαρτυρική Κοινότητα Δομένικου, στη θέση Καυκάκι, συμμετείχε η Τομεάρχης Δικαιοσύνης, Θεσμών & Διαφάνειας του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και βουλευτής Λάρισας, Ευαγγελία Λιακούλη, η οποία πρωτοστάτησε και με την ιδιότητα της νομικής συμπαραστάτριας των συγγενών των θυμάτων στη δίκη κατά του ιταλικού Δημοσίου.
Η βουλευτής Λάρισας συμμετείχε σε όλο το πρόγραμμα των εκδηλώσεων, το οποίο περιλάμβανε τέλεση μνημόσυνου στον Ι.Ν. Παμμεγίστων Ταξιαρχών Δομενίκου, βραβεύσεις αριστούχων μαθητών και ομιλίες, όπως και επιμνημόσυνη δέηση χοροστατούντος του Σεβ. Μητροπολίτου Ελασσώνας κ.κ. Χαρίτωνα στη θέση «Καυκάκι», με συνακόλουθο προσκλητήριο νεκρών, ενώ κατέθεσε στεφάνι εκ μέρους του ΠΑΣΟΚ, προς τιμήν των αθώων του ολοκαυτώματος.
Στο δε πλαίσιο των εκδηλώσεων, η Ευαγγελία Λιακούλη δήλωσε τα εξής:
«Για να ξαναγίνει ελεύθερη γη η Θεσσαλία, απαιτήθηκε το αίμα χιλιάδων Ανθρώπων του Τόπου μας.
Άλλοτε ενταγμένοι ενεργά στις αντάρτικες ομάδες, άλλοτε απλοί υπάλληλοι – “όμηροι’’ ενός υποδουλωμένου κράτους, άλλοτε απλοί πολίτες, βρέθηκαν στη “μέγγενη’’ του φασισμού και του ναζισμού και μαρτύρησαν για μια ελεύθερη Ελλάδα.
Το χώμα αυτό, στο Καυκάκι, λίγα χιλιόμετρα πιο εκεί στην Τσαριτσάνη, αλλά και σε πόσα άλλα χωριά και κωμοπόλεις σε όλη τη Θεσσαλία, όπως και σε όλη την χώρα, είναι “βαρύ’’ από το αίμα των δολοφονημένων προγόνων μας.
Το χώμα μας είναι “βαρύ’’, είναι όμως και τιμημένο.
Με το αίμα των προγόνων μας, ρίζωσε για τα καλά το δέντρο της Ελευθερίας, το οποίο απαιτεί τεράστιες θυσίες για να καρπίζει και να μας σκεπάζει όλους και όλες με τη βαθιά σκιά του.
Ελευθερία, Ζωή, Δημιουργία, Ευνομία τα θεωρούμε σήμερα δεδομένα, αλλά δεν ήταν πάντα έτσι.
Οι 150 αθώοι του Δομένικου, οι εκατοντάδες χιλιάδες νεκροί όλης της Ελλάδας, κατά τα μαύρα χρόνια της Κατοχής το γνώριζαν καλά, όπως γνώριζαν και τις θυσίες που απαιτούνταν για μια ζωή με αξιοπρέπεια και αυτοκαθορισμό, αλλά δεν πτοήθηκαν.
Έτσι και εμείς, σήμερα, έχουμε στοιχειώδες χρέος να μην πτοηθούμε από καμιά δικαστική απόφαση που παραβλέπει το δίκιο των θυμάτων και των συγγενών τους.
Είναι πραγματικά αγώνας τιμής, η ηθική δικαίωση του Δομένικου, της μαρτυρικής αυτής κοινότητας που αφανίστηκε από τους Ιταλούς φασίστες. Τα ελληνικά δικαστήρια αναγνωρίζουν το προνόμιο της ετεροδικίας στο Ιταλικό Δημόσιο. Η Ελληνική Κυβέρνηση δεν έχει καθαρή θέση στο θέμα και όταν πρόσφατα προκλήθηκε από τον Πρόεδρο της Γερμανίας σε επίσκεψή του στην χώρα μας ο οποίος δήλωσε ότι «το θέμα των κατοχικών αποζημιώσεων θεωρείται λήξαν», δυστυχώς η αντίδρασή της ήταν χλιαρή και σε διπλωματικό επίπεδο ανύπαρκτη. Με άτολμες θέσεις και πολιτικές όμως, δεν προχωράμε και κυρίως δεν συμβάλλουμε στην αποκατάσταση και επούλωση του συλλογικού τραύματος των μαρτυρικών χωριών μας.
Ο δικαστικός μας αγώνας θα συνεχιστεί στον ανώτατο βαθμό, στον Άρειο Πάγο, μέχρι τελικής δικαίωσης των θυμάτων».
