Στο κάδρο του υπουργείου Πολιτισμού μπαίνει η Θεσσαλία, καθώς το ΥΠΠΟ προχωρά στη θωράκιση και ανάδειξη ενός από τους σημαντικότερους και αρχαιότερους νεολιθικούς οικισμούς στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, του προϊστορικού οικισμού του Σέσκλου, στη Μαγνησία.
Στο πλαίσιο του σχεδιασμού και με βάση τις προτάσεις που κατατέθηκαν προβλέπεται η συνολική ανάδειξη του αρχαιολογικού χώρου, μέσω επεμβάσεων στερέωσης των αρχαίων καταλοίπων, βελτίωσης της προσβασιμότητας και διαχείρισης των επισκεπτών, αλλά και έργων αντιπλημμυρικής θωράκισης του ιδιαίτερα σημαντικού αρχαιολογικού χώρου.
Θυμίζουμε πως ο οικισμός του Σέσκλου έχει υποστεί ζημιές τόσο από την πυρκαγιά του 2023, όσο και από τον Daniel, ενώ τα σχετικά έργα που αφορούν στην προστασία και θωράκισή του από τα φαινόμενα της κλιματικής αλλαγής χρηματοδοτούνται από τη χορηγία της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών προς το Υπουργείο Πολιτισμού για την αποκατάσταση των μνημείων που επλήγησαν από τον Daniel, συνολικού προϋπολογισμού 10.000.000 ευρώ.
Στον αρχαιολογικό χώρο, συνολικής έκτασης περίπου 40 στρεμμάτων, αναμένεται να γίνουν ήπιες παρεμβάσεις με στόχο να βελτιωθεί η αναγνωσιμότητα και επισκεψιμότητά του, ενώ σε μία σημαντική παράμετρο προβλέπεται και η διαμόρφωση νέας διαδρομής περιήγησης που να επιτρέπει και την πρόσβαση αμαξιδίων.
Ο αρχαιολογικός χώρος του Σέσκλου περιλαμβάνει τα οικοδομικά κατάλοιπα στον λόφο Καστράκι, την Ακρόπολη (Σέσκλο Α), και το Σέσκλο Β στην πλαγιά, τα οποία αποτελούνται κυρίως από σπίτια, πυκνά διατεταγμένα, κατασκευασμένα από λίθινα θεμέλια και πλίνθινη ανωδομή, δοκούς και καμινάδες. Ο οικισμός είχε γνωρίσει και άλλες φάσεις (Σέσκλο Γ, Δ και Ε), ενώ καταστράφηκε από φωτιά στο τέλος της 5ης χιλιετίας π.Χ., αλλά ξανακατοικήθηκε κατά τη Νεότερη Νεολιθική περίοδο, όμως, μόνο στο Καστράκι. Την περίοδο αυτή οικοδομήθηκε στο ψηλότερο σημείο το «μέγαρο», που καταλάμβανε το κεντρικό τμήμα του νέου οικισμού και περιβαλλόταν από σύστημα κυκλικών λίθινων περιβόλων. Ο οικισμός εξακολούθησε να κατοικείται μέχρι και την Πρώιμη και Μέση Εποχή του Χαλκού.
