Σε κοινή δημόσια επιστολή αμυγδαλοπαραγωγών Νομού Λάρισας στο ελληνικό κοινοβούλιο αναφέρονται:
Στα δημοτικά διαμερίσματα Συκουρίου, ‘Οσσας, Πουρναρίου, Κυψελοχωρίου, Ελάτειας, Νέσσωνα, Καλοχωρίου και Μακρυχωρίου καλλιεργείται κυρίως μια σημαντικά μεγάλη έκταση αμυγδάλων.
Την ίδια ώρα στα δημοτικά διαμερίσματα του Δήμου Ελασσόνας (περιοχές Ποταμιάς, Ολύμπου, Σαρανταπόρου, Αραδοσιβίων) και συγκεκριμένα σε χωριά όπως το Δομένικο, το Παλαιόκαστρο, η Γεράνεια, η Αετοράχη, η Γαλανόβρυση, η Κοκκινόγη, το Πύθιο, η Δολίχη, η Μηλέα, το Σαραντάπορο καλλιεργούνται επίσης τεράστιες εκτάσεις αμυγδάλων. Το ίδιο συμβαίνει και στην περιοχή του Αργυροπουλίου. Μαζί οι συγκεκριμένες περιοχές των Δήμων Τεμπών και Ελασσόνας καθώς και ένα κομμάτι του Δήμου Τυρνάβου παράγουν το 1% παγκοσμίως στο αμύγδαλο για τη χώρα μας.
Η καλλιέργεια αμυγδάλων στην περιοχή του Δήμου Τεμπών καλύπτει το 80% της έκτασης, αποτελεί την κύρια ενασχόληση των κατοίκων με την οποία βιοπορίζονται. Στην επαρχία Ελασσόνας καλύπτει το 45% της έκτασης στη βόρεια και νότια περιοχή του διευρυμένου Δήμου Ελασσόνας και αποτελεί επίσης την κύρια ενασχόληση των κατοίκων με την οποία ασχολούνται επαγγελματικά εδώ και δεκαετίες. Στο Αργυροπούλι Τυρνάβου απασχολεί επίσης το 70% της τοπικής δενδροκαλλιέργειας.
Από πενταετίας και πλέον η αμυγδαλοκαλλιέργεια έχει χτυπηθεί από την ασθένεια της ‘’ΦΟΜΟΨΗΣ’’ στην ποικιλία της φυρανιάς που καλύπτει περίπου το 70% της συνολικής έκτασης που καλλιεργούνται στις παραπάνω περιοχές του Νομού Λάρισας. Η εν λόγω ασθένεια προσβάλλει τους καρποφόρους οφθαλμούς και προξενεί ακαρπία και μόνιμη βλάβη του δένδρου. Κανένα αντίδοτο μέχρι σήμερα δεν έχει ανακαλυφθεί για την αντιμετώπισή της. Αποτέλεσμα η συνεχής οικονομική αιμορραγία των αγροτών, με την χωρίς αποτέλεσμα τελικά χρήση διαφόρων φυτοφαρμάκων και στο τέλος, η λύση είναι η εκρίζωση αγροτεμαχίων προκειμένου να προβούν σε νέα φύτευση δένδρων. Χάσιμο χρόνου και χρήματος συνέχεια, λοιπόν, για όλους.
Καμία παρέμβαση του κράτους μέσω των αρμοδίων υπηρεσιών του ΥΠΑΑΤ δεν έγινε ποτέ, καμία αποζημίωση- ενίσχυση δεν καταβλήθηκε, αλλά στον γειτονικό Ν. Μαγνησίας δόθηκε ενίσχυση στους παραγωγούς αμυγδάλων προ τριετίας κατ΄ εξαίρεση, κάτι που ακόμη προσπαθούμε όλοι μας να καταλάβουμε γιατί έγινε. Καλώς οι συνάδελφοι αποζημιώθηκαν αλλά γιατί κατ εξαίρεση;
Στα τρέχοντα χρόνια της δημοσιονομικής κρίσης , το κόστος παραγωγής εκτινάχτηκε λόγω ενέργειας, καυσίμων , φυτοφαρμάκων, κόστους εργασίας κλπ, ενώ ταυτόχρονα η τιμή του προϊόντος μειώθηκε έως και 0,50 €/κιλό μεσοσταθμικά.
Όλα τα παραπάνω έχουν δημιουργήσει μια κακή εικόνα στους αγρότες που βλέπουν τα θλιβερά αποτελέσματα της ενασχόλησής τους με την αμυγδαλοκαλλιέργεια. Οι νέοι αντιλαμβάνονται άμεσα το πρόβλημα, γυρνούν την πλάτη στον πρωτογενή αυτόν τομέα και επιλέγουν την φυγή από τον τόπο τους.
Περπατώντας στα ΔΔ που προαναφέρθηκαν παραπάνω, ένα έμπειρο μάτι θα καταλάβει την δεινή οικονομική κατάσταση που βιώνει η μικρή αυτή τοπική κοινωνία.
Συνοψίζοντας, μετά τα παραπάνω αναφερθέντα, ζητάμε από την πολιτεία να σκύψει πάνω στο πρόβλημα της μικρής αυτής κοινωνίας που ζούμε και εργαζόμαστε, εκπονώντας μια γενναία οικονομική ενίσχυση/επιδότηση στους αμυγδαλοπαραγωγούς του Νομού Λάρισας στις συγκεκριμένες περιοχές που προαναφέραμε, ύψους 680 ευρώ ανά στρέμμα για την κάλυψη της απώλειας του χαμένου εισοδήματος στο αγροτικό προϊόν του αμυγδάλου και παράλληλα βοηθώντας τους, με τις αρμόδιες υπηρεσίες του ΥΠΑΑΤ στην λύση του εν λόγω προβλήματος (επιστημονική τεκμηρίωση για αντιμετώπιση/αναδιάθρωση/ανασύσταση αμυγδαλοκαλλιέργειας)».
Αγροκτηνοτροφικός Σύλλογος Νέσσωνος και Ελάτειας Τεμπών
Σύλλογος Αμυγδαλοπαραγωγών Όσσας Τεμπών
Σύλλογος Δενδροκαλλιεργητών Δομενίκου Ελασσόνας
Αγροκτηνοτροφικός Σύλλογος Σαρανταπόρου Ελασσόνας
Αγροκτηνοτροφικός Σύλλογος Ολύμπου Ελασσόνας
Αγροτικός Σύλλογος Αργυροπουλίου Τυρνάβου
