Κάποιες χρονιές είναι δύσκολο να προσδιορίσεις το πλέον καθοριστικό γεγονός, πόσο μάλλον να το συνοψίσεις σε μια λέξη, παρατηρεί ο Economist. Αλλά το 2024 δεν είναι από αυτές τις χρονιές.
Η επιστροφή του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο είναι αναμφίβολα η σημαντικότερη εξέλιξη.
Και τούτο γιατί σηματοδοτεί μία αλλαγή πλεύσης όχι μόνο για την πιο ισχυρή – οικονομικά και στρατιωτικά – χώρα του πλανήτη. Αλλά και γιατί ο αντίκτυπός της είναι παγκόσμιος και πιθανότατα θα αποδειχθεί καθοριστικός.
Ποια λέξη μπορεί να αποτυπώσει το μείγμα έκπληξης, ενθουσιασμού και τρόμου που νιώθουν οι άνθρωποι καθώς το κίνημα MAGA επιστρέφει στην εξουσία;
Πριν μας αποκαλύψει την απάντηση, ο Economist, σπεύδει να επισημάνει ότι αν κέρδιζε η Κάμαλα Χάρις, θα είχε μία πολύ διαφορετική λίστα μπροστά του για τη «λέξη της χρονιάς». Η εκστρατεία της περιγράφηκε ως «vibes» καθώς σηματοδοτούσε μία άλλη ατμόσφαιρα και όχι τόσο μία διαφορετική πολιτική. Η έκκλησή της προς τους νέους αποτυπώθηκε στο «brat». Αλλά η Χάρις δεν κέρδισε, και έτσι το «brat» είναι απίθανο να μείνει στην ιστορία ως κάτι σημαντικό.
Για την καθοριστική λέξη της χρονιάς, το βρετανικό περιοδικό επέλεξε να κοιτάξει στο μακρινό παρελθόν. Τα αγγλικά έχουν μια πλειάδα πολιτικών όρων που προέρχονται από τα ελληνικά, επειδή ακριβώς πήραν μεγάλο μέρος της πολιτικής τους σκέψης από ανθρώπους όπως ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης. Η λέξη arche (αρχή – εξουσία) βρίσκεται στο monarchy (μοναρχία), oligarchy (ολιγαρχία), anarchy (αναρχία).
Τα ελληνικά έχουν και μία άλλη ρίζα που απαντάται σε ακόμη περισσότερες λέξεις. Το – κρατία» εμφανίζεται στη δημοκρατία, την αριστοκρατία, τη γεροντοκρατία, τη θεοκρατία και την πλουτοκρατία (όλες αυτές οι λέξεις έχουν μεταφερθεί στα αγγλικά: democracy, aristocracy, gerontocracy, theocracy, plutocracy) καθώς και την αξιοκρατία. Οι Άγγλοι έχουν επίσης «δανειστεί» τις λέξεις ochlocracy – οχλοκρατία (εξουσία από τον όχλο), gynaeocracy – γυναικοκρατία (κυβέρνηση από γυναίκες) και thalassocracy – θαλασσοκρατία (κυριαρχία των θαλασσών).
Άλλες δύο λέξεις φαίνονται κατάλληλες για τη φετινή εκλογική χρονιά. Η μία είναι το theatrocracy – θεατροκρατία. H λέξη έχει τις ρίζες της στον Πλάτωνα, ο οποίος περιέγραφε ανθρώπους που ήταν ικανοί να εξάψουν τα συναισθήματα του πλήθους. Αυτό μπορεί να ήταν μια καλή λέξη της χρονιάς για το 2016, όταν ένας πρώην σταρ ριάλιτι σόου με ταλέντο να παρακινεί το πλήθος εξελέγη για πρώτη φορά πρόεδρος των ΗΠΑ.
Μετά την επανεκλογή του Τραμπ στις 5 Νοεμβρίου, ο κόσμος παρακολουθούσε με αγωνία τις επιλογές του. Ορισμένες, όπως η Σούζι Γουάιλς για προσωπάρχης και ο Μάρκο Ρούμπιο για υπουργός Εξωτερικών, είχαν τα προσόντα και τις ικανότητες. Άλλες ωστόσο οδήγησαν σε μία δραματική αύξηση των αναζητήσεων στη Google για μία άλλη που τελειώνει σε «-cracy». Ο Ματ Γκέιτς, κατηγορούμενος για εγκλήματα σεξουαλικής βίας, προτάθηκε για υπουργός Δικαιοσύνης. Ο Ρόμπερτ Φ. Κένεντι Τζούνιορ, που αμφισβητεί τα εμβόλια, προτάθηκε για υπουργός Υγείας. Η Τούλσι Γκάμπαρντ, γνωστή συνωμοσιολόγος, κλήθηκε να διευθύνει τις υπηρεσίες πληροφοριών της Αμερικής. Και ο Πιτ Χέγκσεθ, παρουσιαστής του Fox News και λάτρης των ταουάζ, επελέγη για υπουργός Άμυνας.
Τι έψαχναν όλοι στη Google
Οπότε η λέξη που γκουγκλάριζαν όλοι ήταν το kakistocracy.. κακιστοκρατία – δηλαδή οι κάκικστοι στην εξουσία. Η «Κακιστοκρατία» δεν απαντάται στις αρχαίες ελληνικές πηγές. φαίνεται ότι επινοήθηκε στα αγγλικά ως σκόπιμα αντώνυμο της αριστοκρατίας, που αρχικά σήμαινε η διακυβέρνηση από τους αρίστους.
Έχοντας εκτιναχθεί στο Google Trends την επομένη της εκλογής του κ. Τραμπ, η κακιστοκρατία εκτινάχθηκε για δεύτερη φορά μετά από αυτές τις υποψηφιότητες. Οι αναζητήσεις αυξήθηκαν για τρίτη φορά στις 21 Νοεμβρίου, όταν ο Γκέιτς ανακοίνωσε ότι θα αποσυρθεί από τις εξετάσεις για τη θέση του γενικού εισαγγελέα, υποδηλώνοντας ότι θεωρήθηκε ως ο χειρότερος από τους χειρότερους. Ο όρος ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής σε προπύργια των Δημοκρατικών όπως το Όρεγκον, η Μασαχουσέτη και η Μινεσότα.
Πολλά μένουν να φανούν για τη νέα διακυβέρνηση του κ. Τραμπ. Στην πρώτη του θητεία απέλυε τον έναν μετά τον άλλο. Αυτή τη φορά, ωστόσο, επέλεξε τους υπουργούς του με βασικό κριτήριο το πόσο πιστοί του είναι. Το εάν τα πρόσωπα αυτά θα αποδειχθούν όπως πολλοί φοβούνται, «κακιστοκρατία» ή θα εκπλήξουν ευχάριστα, μόνο ο χρόνος μπορεί να το δείξει.
